PEYGAMBERİMİZ DÖNEMİNDE MÜNAFIKLAR;
- Gençliklerini verdiler (19 yaşında Peygamberin yanına geliyor 40 yaşına kadar hizmet ediyorlardı. Genç delikanlı çağlarını Peygamber’in yanında geçirip dede, nine görünümüne gelince “biz bir hata yaptık” diye Peygambere yüz çeviriyorlardı.)
- 20 yıl yani 175.200 saatlerini İslam’a verdiler.
- Gazvelere katıldılar, canlarını mallarını bir umut ganimetten pay alabilirler diye öne koydular.
- Hep “İslam hakim olacak biz de çok zengin olacağız, o zamana kadar Peygamber de vefat eder her şey bize kalır” diye düşünüyorlardı, o yüzden aşırı şevkliydiler.
- Çevrelerini verdiler. (Peygamber’in yanına bir çok yeni insan gelmesine vesile oldular. Var güçleriyle Peygamberi anlatıyor, İslam davasına insan kazandırıyorlardı)
- Atlarını, develerini savaşlarda verdiler. Evlerini muhacirlere verdiler.
- Sürekli korku içinde yaşadıkları için ruh sağlıklarını verdiler. (20 yıl haysiyetsizliği ortaya çıkacak diye korkarak, yaşamak tek kişilik hücrede yaşamaktan daha ağır cezadır münafıklara. Müslümanlar güler eğlenirken onlar hep it gibi korku içinde yaşarlar.)
- Kendi ahlaksızlığını bilip kendini sürekli sıktığı için beden sağlıklarını verdiler. (Müslümanlara da hastalıklar isabet eder ama Allah şifasıyla birlikte yaratır. Münafıkların ise bedenin her noktası hastalıklı ve çürüktür ve ölüme gidişi hızlıdır.)
- Münafık Peygamberi ve Müslümanları bırakıp giderken parasını, ömrünü, sağlığını Müslümanların yanında bırakıp gider. Yanına kalan hiçbir şey olmaz.
Münafıkların yaptıkları tüm hizmetleri Müslümanlar da yapar. Ama Müslümanlar Allah’ın rızasını umarak yaptıkları için Allah bunun karşılığını hem dünyada hem ahirette güzellik olarak verir. Münafıklara ise her yaptıkları dünyada da ahirette de iç acısı olur.
MÜNAFIK MÜSLÜMANLARIN YANINDAN AYRILDIKTAN SONRA DA İSLAM’A HİZMET EDER:
Münafık yaptığı ataklarla Müslümanlara
Birlik
Kenetlenme
Akıl
Şevk
Heyecan
Sıhhat
Dinçlik
Sevgi gücü
Ufuk genişliği kazandırır. Müslümanların çalışmaları daha bereketli olur.
